♥7: "Smacznego"

*Vanessa*

Ostatnie poprawki przed lustrem. Moim zdaniem efekt był niezły, postanowiłam się ubrać w szarą koszulkę na ramiączkach, niebieską spódniczkę z wysokim stanem i czarne szpilki na platformie. 

Pozamykałam dom i wyszłam na parking, po kilku minutach podjechał pode mnie czarny samochód z którego wyszedł Liam, uśmiech mimowolnie wkradł mi się na usta.

-Hej- powiedział bosko się przy tym uśmiechając, odpowiedziałam mu tak samo promiennym uśmiechem, już miał mnie przytulić na przywitanie gdy otworzyły się drzwi od strony pasażera i wyszła z nich drobna brunetka o kręconych włosach, po jej minie było widać, że nie jest szczęśliwa, że mnie widzi.

-Co tak długo kochanie? - spytała Liama wyraźnie akcentując ostatni wyraz.

-Wybacz. Danielle poznaj Vanesse, Vanesso poznaj moją dziewczynę Danielle. - ałć, troszkę zakuło, dziwne bo przecież od dawna wiem, że ma dziewczynę.

-Cześć, miło Cię poznać. Liam dużo opowiadał o Tobie. - powiedziałam z łatwością przyklejając na usta sztuczny szeroki uśmiech.

-Doprawdy? Mi o Tobie praktycznie nic nie wspomniał. - warknęła i zamknęła z powrotem drzwi, uniosłam brwi ze zdziwienia i spojrzałam pytająco na Liama.

-Ma dzisiaj zły dzień. - zaczął ją marnie tłumaczyć Liam, pokiwałam z niedowierzaniem głową. Zrezygnowany otworzył mi tylne dzrzwi i gestem zaprosił do środka. Po piętnastu minutach ciszy dojechaliśmy na miejsce. Dom chłopaków był ogromny, Danielle szybko wyszła trzaskając drzwiami gdy tylko samochód się zatrzymał, zobaczyłam w lusterku jak Liam przewraca oczami. Wyszłam i z zachwytem zaczęłam przyglądać się budynkowi.

-Podoba Ci się?- spytał Liam podchodząc do mnie.

-Bardzo – pokiwałam głową.

-To choć pokaże Ci jak wygląda w środku. - powiedział łapiąc mnie za ręke i prowadząc za sobą w kierunku drzwi.

Po przekroczeniu progu domu stałam jak zaklęta, już miałam otwierać usta by wyrazić swój zachwyt gdy usłyszałam przeraźliwy krzyk.

-Nessi!! - Harry, to pierwsze ci mi przyszło na myśl i już po chwili moje kości były miażdżone przez silne ramiona chłopaka.

-Tak Harry, Ciebie też miło widzieć. - wydusiłam z trudem, z ratunkiem przybył mi Liam który niemal siłą z trudem oderwał ode mnie Harrego.

-O cześć Liam.- powiedział Harry jakby dopiero co go zobaczył, Payne wywrócił oczami, wyglądał w tedy tak słodko.. - Choć Ness, poznasz resztę. - powiedział Harry i pociągnął mnie do salonu, spojrzałam na Liama szukając pomocy w jego oczach, zaśmiał się cicho i poszedł za nami.

-Ness poznaj Lousa.- wskazał na wysokiego, ciemnego blondyna o niebieskich oczach, podał mi dłoń a ja chętnie ją uścisnęłam. - Zayna. - wskazał na mulata o czekoladowych oczach. - I Nialla. - uroczy blondynek o pięknych błękitnych oczkach. - Zapomniałem, poznaj Eleonor dziewczynę Louisa. - wskazał na pieknął dziewczynę o brązowych lekko kręconych włosach, która podbiegła do mnie i mocno mnie przytuliła, z radością odwzajemniłam uścisk. - I Danielle, dziewczynę Liama. - pokazał mi jędze.

-Znamy się.- warknęła i podeszła do Liama. Wnerwia mnie i to bardzo, głupia lampucera! Eleonor ponownie do mnie podeszła i chwyciła pod ręke.

-Naprawdę bardzo miło Cię poznać, może wizyty u chłopaków przestaną być katuszami. - powiedziała obdarzając mnie promiennym uśmiechem.

-Katuszami? - spytałam odwzajemniając uśmiech.

-Panna Danielle Wszystko Mi Wiecznie Przeszkadza Peazer umie w ciągu pierwszych pięciu minut zepsuć cały wieczór. - powiedziała to na tyle cicho by tamta tego nie słyszała. Zaśmiałam się cicho, więc nie tylko ja nie trawię tej Danielle. Spojrzałam na Liama który stał w objęciach Dan, gdy napotkałam jego wzrok momentalnie się zaczerwieniłam, spuszczając przy tym głowę w dół. Cieszyłam się bardzo, że poznałam Eleonor, może dzięki niej ten wieczór nie będzie taki najgorszy.

-Chodźcie na kolacje! - z kuchni wydobył się głos Horana, razem z El udałyśmy się do jadalni gdzie czekał już na nas ogromny stół z mnóstwem jedzenia. Wszystko wyglądało bardzo apetycznie, zajęłam miejsce między El a Harrym, naprzeciwko mnie usiadł Liam z ta swoją pustą cizią u boku. Posiłek który zafundował nam Niall był bajecznie pyszny, w życiu nie jadłam niczego tak równie dobrego.

-Jak Ci smakowało Nessi? - spytał kucharz.

-Było przepyszne naprawdę. - posłałam szczery uśmiech zadowolonemu Niallowi.

-Było znośne – powiedziała z kaprysem Dan i teatralnie wstała od stołu zamaszyście kręcąc tym swoim kanciastym dupskiem.

-Znośna to możesz być Ty.. - powiedział cicho Harry tak, że tylko ja mogłam to usłyszeć, zachichotaliśmy razem po cichu nie mogąc się powstrzymać.

-Niall uczyłeś się gdzieś tak dobrze gotować? - spytałam.

-Nie, jedzenie to moja pasja. Lubie jeść więc pomyślałem, że miło by było jakbym umiał jakieś jedzenie przyrządzić i sam zacząłem eksperymentować w kuchni. - powiedział ze śmiechem.

-Raz mało nie wysadził kuchni. - powiedział ze śmiechem Zayn.

-To był przypadek! - powiedział ze śmiechem Niall.

-Liam co Ty tam tak długo robisz?! - usłyszeliśmy pisk naszej rozkapryszonej księżniczki. Payne szybko wstał i poszedł do Dan.

-Może nie zostawiajmy go samego z tą żmiją? - powiedział Louis biorąc El pod rękę, Harry natychmiast poszedł w jego ślady z tym, że wziął pod rękę mnie. Weszliśmy do salonu gdzie na kanapie zastaliśmy Liama i siedzącą na jego kolanach głupia szkapę.

-Kto ma ochotę na film? - spytał Harry, na co każdy ochoczo się zgodził. Zostałam usadzona pomiędzy Liamem z jego szkapą i Zaynem.

-Komedia czy horror? - spytał Harry, który stał koło DVD i nie wiedział co włączyć.

-Horror! - krzyknęli na raz Liam, Zayn, Niall i Louis. Skrzywiłam się nie zadowolona, nie lubię horrorów. Z moim szczęściem wybrali najgorszy z horrorów jaki mieli i już od pierwszych minut filmu zmuszona byłam zamykać ze strachem oczy.

-Boisz się? -spytał mnie cicho Zayn. Pokiwała lekko głową na tak, chłopak uśmiechną się i objął mnie ramieniem, od tej chwili gdy pojawiały się straszne sceny wtulałam się mocniej w Zayna. Po dwugodzinnej męczarni zachciało mi się pić, El wytłumaczyła mi gdzie znajdę w kuchni szklanki i sok. Otworzyłam lodówkę i wyjęłam z niej sok pomarańczowy, znikąd dosłownie wyrosła przede mną Danielle.

-Spragniona? - spytała z drwiną.

-Trochę. - powiedziała spokojnie wlewając sobie soku w szklankę.

-Jak to jest gdy wszyscy Cię lubią z litości? - spytała kpiącym głosem. Co? Jak to z litości.. Zabolały mnie te słowa ale nie dałam nic po sobie poznać.

-Nie wiem, może mi powiesz?- kolor jej twarzy momentalnie zmienił się na czerwony.

-Ja Cię już gdzieś widziałam.. Gazeta! - krzyknęła. Moje serce zaczęło bić pięć razy szybciej, to nie możliwe, skąd ona niby miała by wiedzieć gdzie pracuje? - Byłaś w gazecie. To ty podwalałaś się do Liama! - wysyczała wściekła. Poczułam swego rodzaju ulgę, jednak nic nie wie.

-Ten artykuł to bzdura.. - zaczęłam ale oczywiście nie dała mi dokończyć.

-Jesteś bezczelna! Obściskujesz się z nim i myslisz, że nic nie wiem, jesteś śmieszna..

-To ty jesteś śmieszna, nie chcesz znać prawdy to nie, żyj sobie w tym kolorowym złudnym świecie gdzie ty jesteś księżniczka! - krzyknęłam jej w twarz, ale mnie wnerwiła. Wszystko potoczyło się jakby w przyśpieszonym tępię, twarz Danielle przybrała kolor dorodnego buraka a po chwili czułam już tylko pieczenie na policzku. No nie wierze, ta szmata mnie spoliczkowała. Popatrzyłam się na nią z nienawiścią w oczach.

-Nigdy więcej nie waż się do mnie tak mówić! - pisnęła. Wściekła, kątem oka dostrzegłam kawałek ciasta na talerzu leżącym na blacie tuż obok mnie, nie wiele myśląc chwyciłam ciastko i rozsmarowałam jej na twarzy.

-Nigdy więcej nie próbuj na mnie podnieść ręki. Smacznego. - powiedziałam i obeszłam ją próbując wyjść z kuchni. Ku mojemu przerażeniu zobaczyłam w drzwiach wszystkich domowników z Liamem na czele. Patrzył zaszokowany jakby nie mógł uwierzyć w to co zobaczył, szybko go wyminęłam i wybiegła z domu. Nie chciałam już dłużej patrzeć na tą idiotkę.

*Liam*

Nessi poszła się napić a zaraz po niej poszła gdzieś Dan. Siedziałem z chłopakami na kanapie gdy w całym domu rozległ się wrzask Danielle, każdy podbiegł do drzwi kuchni jak oparzony. Na środku kuchni stała Danielle z Nessi, w pewnej chwili ręka Dan się odwinęła i spoczeła na policzku Nessi, widziałem szok na jej twarzy nie spodziewała się czegoś takiego, szczerze mówiąc ja też nie, chwile po tym Ness wzięła ciastko i rozsmarowała jej na twarzy Dan. Ten szok w jej oczach gdy zobaczyła nas w drzwiach, szybko nas wymineła i pobiegła w stronę drzwi, chciałem pobiec za nią gdy ktoś złapał mnie za ręke wbijając w nią paznokcie, tym ktosiem była oczywiście wściekła Danielle.

-Zadowolony jesteś?! Super masz tych przyjaciół! Od początku wiedziałam, że coś z nią jest nie tak. - wrzeszczała.

-Ale to Ty ją pierwsza uderzyłaś. - wtrąciła się El.

-Nie wtrącaj się. - syknęła Dan i wyszła z domu trzaskając drzwiami.

-Na co czekasz? Leć za nią. - powiedział Harry.

---------------------------------------------------

Eleanor Cleaner - 23 lata. Modelka i dziewczyna Louisa. Stanie się przyjaciółką Nessi.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Hej c;

Wiem, że jakiś nijaki mi wyszedł przepraszam :C

Przypominam o ankiecie która jeszcze tydzień trwa :P
1 Za kim pobiegnie 
Liam? 
2 czy Harry czuje cos wiecej do 
Ness

Jeśli to czytasz, proszę skomentuj. Dla Ciebie to chwilka a dla mnie wielka motywacja.Dziękuje♥

całuje xoxo